AMLODIPINE

Er zijn geen specifieke humane gegevens beschikbaar. 

Er was geen sprake van een effect op de vruchtbaarheid van ratten die waren behandeld met amlodipine (vrouwtjes gedurende 14 dagen voorafgaand aan het paren) bij doses tot 10 mg amlodipine/kg/dag (ongeveer 8 keer de maximale aanbevolen dosis bij de mens (persoon van 50kg) van 10 mg/dag op basis van mg/m²) [SKP Amlor 07 2021].

Klinische en toxicologische informatie:

Eerste trimester
Humaan:

De passage door de placenta-barrière van amlodipine is onbekend, maar verwacht (laag MG, lange eliminatie T1/2). Er zijn ongeveer 40 gevallen bekend van blootstelling tijdens het eerste trimester, waaruit geen verhoogde incidentie bleek van majeure afwijkingen [Briggs]. 

In een pilootstudie werden 21 zwangere vrouwen (< 20 weken) met milde tot matige chronische hypertensie behandeld met amlodipine (5 mg/dag). Er werd geen teratogeniciteit vastgesteld. Complicaties tijdens zwangerschap waren vergelijkbaar met twee andere groepen patiënten waarin respectievelijk furosemide en acetylsalicylzuur werd gegeven [Vigil-De Gracia 2014].

Volgens LAREB zijn er een 90-tal zwangerschappen beschreven met blootstelling aan amlodipine tijdens het eerste trimester, zonder verhoogde incidentie van aangeboren afwijkingen [LAREB 06 2022]. 

Dierexperimenteel:

In studies naar de reproductietoxiciteit bij ratten en muizen werden een verlengde dracht, verlengde duur van de arbeid en een verminderde overleving van de jongen waargenomen bij doseringen die ongeveer 50-maal hoger waren dan de aanbevolen maximumdosering bij mensen, in mg/kg [SKP Amlor 07 2021].

Tweede trimester:
Humaan:

Zie eerste trimester.

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Derde trimester :
Humaan:

Geen verdere gegevens zijn beschikbaar (zie "Klasse-tekst").

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Perinataal (steeds rekening houden met de gegevens bij de actuele trimester) :
Humaan:

Geen verdere gegevens zijn beschikbaar (zie "Klasse-tekst").

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Opvolging :
Humaan:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Risico-categorie (Hale) :

L3

Farmacokinetiek:legende
% Eiwitbinding (moeder): 93-99
Distributievolume: 21 l/kg
Halfwaardetijd (moeder): 30 - 50 uren
Piekconcentratie in het serum (moeder): na 6 – 12 uren
Overgang in de moedermelk: onbekend, doch verwacht (voldoende laag MG)
Melk/serum ratio: 0.85
Geschatte max. inname (zuigeling): onbekend

Klinische en toxicologische informatie
Humaan:

In een Japanse studie kregen 31 patiënten amlodipine (gemiddelde dosis 6,1 mg/dag). Melkstalen werden genomen tussen de 6de en de 21ste dag postpartum. De mediane M/P ratio was 0,85 wat resulteerde in een relatieve dosis voor de baby van 4,2%. Er werden geen neveneffecten gemeld bij de baby gedurende de relatieve blootstelling aan amlodipine [Naito et al. 2015] [Hale].

LAREB wijst wel op de relatief lange eliminatie halfwaardetijd als een ongunstige factor. Wanneer borstvoeding gegeven wordt tijdens inname van amlodipine is het aangeraden de zuigeling op hypotensie en bradycardie te monitoren [LAREB 06 2022].

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Humaan:

Bij een aantal patiënten die behandeld werden met calciumkanaalblokkers zijn reversibele biochemische veranderingen in de kopjes van spermatozoa gerapporteerd (zie "Klasse-tekst"). Er zijn onvoldoende klinische gegevens over het mogelijke effect van amlodipine op de vruchtbaarheid [SKP Amlor 07 2021]. 

Dierexperimenteel:

Er was geen sprake van een effect op de vruchtbaarheid van ratten die waren behandeld met amlodipine (mannetjes gedurende 64 dagen voorafgaand aan het paren) bij doses tot 10 mg amlodipine/kg/dag (ongeveer 8 keer de maximale aanbevolen dosis (persoon van 50kg) bij de mens van 10 mg/dag op basis van mg/m²) [SKP Amlor 07 2021].

In een ander onderzoek bij ratten, waarin mannelijke ratten gedurende 30 dagen werden behandeld met een dosis amlodipinebesilaat die vergelijkbaar is met de dosis bij de mens op een mg/kg basis, werd een afname van het follikel-stimulerend hormoon en van testosteron in plasma gevonden en ook een verlaging van de spermadichtheid en van het aantal volledig ontwikkelde spermatiden en Sertoli-cellen [SKP Amlor 07 2021].

Humaan:

Geen specifieke informatie beschikbaar over de overgang via het sperma.

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Gegevens over het gebruik van calciumantagonisten tijdens honderden zwangerschappen wijzen tot nu toe niet op een verhoogd risico op nadelige effecten of teratogeniciteit voor de foetus of pasgeborene.

Volgens LAREB zijn de gegevens over Ca-antagonisten beperkt, vooral tijdens het eerste trimester. Tot nog toe werd geen verhoogde incidentie van geboorte afwijkingen vastgesteld. Als een calciumblokker nodig is, dan gaat de voorkeur uit naar verapamil en nifedipine [LAREB 06 2022].

LECRAT geeft dezelfde boodschap voor Ca-antagonisten: beperkte ervaring, maar geen verhoogde incidentie van geboorte afwijkingen. Indien Ca-antagonisten nodig zijn geeft LECRAT naast nifedipine (1^ste keuze) ook nicardipine (2^de keuze) aan [LECRAT 06 2022].

In tegenstelling met dierexperimentele gegevens, is er geen evidentie voor verminderde uteroplacentaire doorbloeding. Meer misvallen en vroeggeboorten werden vastgesteld, alsook laag geboortegewicht. Deze effecten worden eerder in verband gebracht met complicaties bij zwangeren en waarvoor Ca-antagonisten worden ingezet (hypertensie). Vooral nifedipine wordt gebruikt als tocolyticum, met de bedoeling vroegtijdige arbeid uit te stellen [Schaefer 2015].

Vermindering van mannelijke fertiliteit is beschreven bij gebruik van sommige calciumkanaalblokkers (reversibel). In enkele gevallen van in-vitro fertilisatie werden calciumantagonisten geassocieerd met reversibele biochemische veranderingen in de kop van de spermatozoïde, wat kan resulteren in een verzwakte functie van het sperma. Bij deze mannen waarbij herhaaldelijk geen bevruchting werd waargenomen en waarbij geen andere verklaring kan worden gevonden, kunnen calciumantagonisten worden beschouwd als een mogelijke reden (bron : SKP Ca-antagonisten).

 

Geen specifieke informatie beschikbaar.