TACROLIMUS

Geen specifieke informatie beschikbaar.

SKP : Er wordt aangeraden 6 tot 12 maanden te wachten om zwanger te worden na een therapie met tacrolimus [Briggs 2017].

Klinische en toxicologische informatie:

Eerste trimester
Humaan:

Uit humane gegevens blijkt dat tacrolimus de placenta kan passeren. Beperkt beschikbare gegevens van transplantatiepatiënten laat, in vergelijking met andere immunosuppressiva, geen verhoogd risico op complicaties van het verloop en uitkomst van de zwangerschap bij het gebruik van tacrolimus zien. Er zijn echter wel gevallen van spontane abortus gemeld. Vooralsnog zijn geen andere relevante epidemiologische gegevens bekend [SKP Prograft 02 2017]. 

Anderzijds wordt er ook gerapporteerd over meer dan 150 zwangerschappen onder tacrolimus en over het optreden van complicaties. Spontane en geïnduceerde abortus worden gemeld. Verder treden bij de foetus renale toxiciteit op evenals intra-uteriene groeibeperking, Bij de moeder werden preëclampsie, hypertensie en vroegtijdige breken van de membraan gemeld [Briggs 2017].

Dierexperimenteel:

Bij ratten en konijnen veroorzaakt tacrolimus embryofoetale toxiciteit bij doses waarbij maternale toxiciteit optreedt [SKP Prograft 02 2017]. 

Tweede trimester:
Humaan:

Zie eerste trimester.

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Derde trimester :
Humaan:

In het geval bij in utero blootstelling wordt aangeraden de nieuwgeborene te monitoren op potentiële bijwerkingen van tacrolimus (in het bijzonder effecten op de nieren). Er is risico op vroeggeboorte (<37 weken) en tevens op hyperkaliëmie bij de nieuwgeborene welke echter spontaan normaliseert [SKP Prograft 02 2017].

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Perinataal (steeds rekening houden met de gegevens bij de actuele trimester) :
Humaan:

Geen specifieke informatie beschikbaar. Zie derde trimester.

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Opvolging :
Humaan:

In het geval bij in utero blootstelling wordt aangeraden de nieuwgeborene te monitoren op potentiële bijwerkingen van tacrolimus (in het bijzonder effecten op de nieren). Er is risico op vroeggeboorte (<37 weken) en tevens op hyperkaliëmie bij de nieuwgeborene welke echter spontaan normaliseert [SKP Prograft 02 2017].

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Risico-categorie (Hale) :

L3

Farmacokinetiek:legende
% Eiwitbinding (moeder): 99
Distributievolume: 2.6 l/kg
Halfwaardetijd (moeder): 34.2 uren
Piekconcentratie in het serum (moeder): na 1.6 uren
Overgang in de moedermelk: zwak
Melk/serum ratio: 0.54
Geschatte max. inname (zuigeling): 0.1 mcg/kg/dag

Klinische en toxicologische informatie
Humaan:

Humane gegevens laten zien dat tacrolimus uitgescheiden wordt in de moedermelk [SKP Prograft 02 2017]. Door de beperkte biodisponibiliteit na orale inname (< 32%) zou een zuigeling minder dan 100 ng/kg/dag binnen krijgen, wat laag is in vergelijking met de pediatrische dosis van tacrolimus (0.15 - 0.2 mg/kg/dag, equivalent met 150.000 tot 200.000 ng/kg/dag) [Hale].

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Humaan:

Geen specifieke humane gegevens beschikbaar. Dierexperimenteel onderzoek wijst op mogelijke verlaging vruchtbaarheid bij mannen.

Dierexperimenteel:

Bij ratten is een negatief effect van tacrolimus op de mannelijke vruchtbaarheid in de vorm van afname van de concentratie en beweeglijkheid van zaadcellen waargenomen [SKP Prograft 02 2017].

Humaan:

Geen specifieke informatie beschikbaar over de overgang via het sperma.

Dierexperimenteel:

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Hale, Medications and Mothers´Milk, 17th Edition, 2017

Wetenschappelijke bijsluiter (SKP Samenvatting van de Kenmerken van het Product)

Briggs G, Freeman R, Yaffe S. Drugs in Pregnancy and Lactation, 10th edition, Philadelphia 2015;

Geen specifieke informatie beschikbaar.

Geen specifieke informatie beschikbaar.